Drugi był Czarek

              Postanowiliśmy odstawić go do domu.

Nie miałem obroży ani smyczy. Wziąłem pasek od spodni, zrobiłem dziurkę

w odpowiednim miejscu, zapiąłem na szyi psa i po południu poszliśmy

do jego domu.Nie pamiętam ile czasu zajęła mi droga. Szedłem oczywiście pieszo.

Oddałem psa, pogadałem z dawnymi kolegami i zadowolony wróciłem do domu.

Do dnia dzisiejszego nie wiem jak ten pies znalazł mnie i dlaczego mnie ?

               Po tygodniu Czarek wrócił. Odtańczył taniec radości nie odstępował

ode mnie. Tym razem do cioci Heńka wybrałem się nazajutrz. Oddałem psa

właścicielce.

               Kiedy po następnym tygodniu wróciłem ze szkoły Czarek czekał na mnie

przed domem. W korytarzu na podłodze siedział kominiarz.

               Okazało się, że pies nie protestował gdy kominiarz wchodził. Ponieważ

nikogo nie było w domu biedny kominiarz przez cztery godziny był uwięziony w korytarzu.

A trzeba pamiętać, że był to czas kiedy telefony komórkowe jeszcze nikomu się nie śniły.

Kiedy go uwolniłem powiedział, że miałem szczęście przychodząc po takim czasie

gdyż on nie ma już siły się złościć. Przez długi czas śmialiśmy się z tej sytuacji.

                                                                               rysuje Ewa - dziękuję

               Następnego dnia odprowadziłem Czarka do jego domu.

Ciocia Heńka opowiedziała,że znika zaraz na drugi dzień po jego

odprowadzeniu i nie wie którędy on idzie do nas, że trwa to tydzień.

Zaproponowała żeby zamieszkał z nami bo do niej przychodzi

co kilkanaście dni gdy jest głodny i znowu znika.

Kiedy po wieczornym powrocie do domu opowiedziałem o tym

postanowiliśmy zrobić mu legowisko w przedpokoju. Za żadne skarby

nie chciał tam być. W korytarzu stała stara komoda, która mojemu Ojcu służyła

jako rupieciarnia na różne narzędzia i materiały. Za komodą na jej

długości był kawałek miejsca. I właśnie w tym kącie postanowił

zamieszkać nasz nowy pies.

                Przez cały tydzień Czarek był z nami. Kiedy zaakceptowaliśmy nową

sytuację nasz nowy pies zniknął.. Pojechałem rowerem do jego poprzedniej

właścicielki. Tam go też nie było. Smutno minęło kilka dni. Kolejnego

dnia wieczorem Czarek wrócił. Był brudny, wychudzony, morda

mu się śmiała. Odpoczął przez kilka dni i znowu zniknął.

               Musieliśmy uznać jego prawo do przebywania tam gdzie chciał. Żadne

próby zatrzymania go na dłużej nie odnosiły skutku. Kiedy był z nami

był wspaniałym psem. Kiedy go z nami nie było pewnie też był

wspaniałym psem tylko do dzisiaj nie wiem gdzie.

Z perspektywy czasu myślę, że pomieszkiwał u różnych osób po trochu.

                Pewnego dnia rano w czasie gdy od dłuższego dnia go nie było, przyszła

dalsza sąsiadka z wiadomością, że nasz pies wpadł po samochód i nie żyje.

Poprzedniego dnia wieczorem usłyszeli drapanie do drzwi. Kiedy je

otworzyli zobaczyli na progu psa. Już nie żył. Umarł przed chwilą.

Mocno poturbowany doczołgał się do drzwi i drapał. Do swojego domu,

do nas nie miał siły wędrować. Wziąłem koc i przyniosłem go.

Pochowałem Czarka w naszym ogródku tam gdzie lubił często leżeć.

                                                                                  Był moim psem ponad rok.